Klaar voor het echte werk: een Sergent Pepper (€ 16) en een signature Le Marraine (€ 16), respectievelijk een rundburger met geitenkaas en pepersaus en een gepaneerde-kipburger met gebraiseerd witloof, pancetta, cheddar en een eigen sausje. Over de rundburger enkel complimenten. Het is een smakelijk én perfect rosé gebakken rondje gehakt en de geitenkaas zorgt voor een verrassend frisse toets.

Als het regent in Parijs, dan druppelt het in Brussel. Klopt als een bus, want na twee vestigingen in de lichtstad is er nu ook een Brussels bijhuis van La Cevicheria, gespecialiseerd in in citrussap gemarineerde rauwe vis, geopend. Het blijkt hipster hq van deze zomer te zijn.

Laure Genonceaux van restaurant Brinz'L in Ukkel is dinsdag verkozen tot Chaudfontaine Lady Chef of the Year. Zij volgt Julie Baekelandt van C-Jules uit Zottegem op.

Een nieuw restootje dat specialiseert in comfortfood vlak bij de Dansaertstraat? We are there! Oficina, het kindje van ex-Humphrey - Sanne Van Camp en Orry Sterckx kreeg sinds kort ook het gezelschap van hun voormalige chef Yannick Van Aeken. Het restaurant ligt een beetje verscholen in de Aalststraat, maar wij wijzen je graag de weg.

Ja, we hebben lekker gegeten (voor een heel aanvaardbare 57 euro) en het was een erg gezellige avond. Voor ons is Oficina officieel een aanwinst.

De sfeer is verrassend gemoedelijk, de rekening schappelijk (€ 84,10) en het eten echt wel de moeite waard. Men zegge het voort, want sharing is caring, toch?

Ik ben alvast aangenaam verrast door de versheid van de kabeljauw die niet in westers maar Japans paneermeel (panko) gewenteld wordt, wat de korst lichter en luchtiger maakt (€ 12). De schijven ongeschilde aardappel, gefrituurd in plantaardige olie, hebben smaak, maar hadden meer crispy kunnen zijn. Leuk detail: ze worden gezouten met zeewier.

Vorig jaar kreeg Eddy Munster nog een Michelinster voor Wine in the City in Jette, maar op z'n lauweren rusten? Ho maar! In Wemmel opende hij zonet Fuel. Hij staat zelf niet in de keuken, maar stelde wel de kaart samen voor deze nieuwe brasserie.

De brandende conclusie? Fuel heeft naast lekker eten en uitstekende wijnen toch ook wel een zeker m'as-tu-vu-gehalte, en daar betaal je mee voor.

In Chez Richard wordt van eten en drinken niet méér gemaakt dan wat het eigenlijk is: het leukste alibi voor mensen om samen te zijn. Met voldoende aandacht voor kwaliteit, zodat de sfeer niet verbrod wordt.

We trappen af met prei, zalmeitjes, beure noisette, vadouvan. Bij vadouvan blijf ik de fout maken dat ik in eerste instantie denk dat het om een kaasje gaat, maar niets is minder waar: vadouvan is een kruidenmengsel uit Indië van kerrieblad, fenegriek, mosterdzaad, knoflook en soms uien en/of komijnzaad. Een starter die meteen de verwachtingen juist zet: bij La Buvette zullen we negen gangen lang eigentijds tafelen.

Ik hou van pizza. Maar alleen als hij echt goed gemaakt is. En dat is hier het geval.

Roberto is de pizzaiolo, die les volgde aan een heuse pizza-academie in Napels, de bakermat van de pizza. Zijn deeg rijst drie dagen alvorens uitgerold te worden en naar de oven te verhuizen. Vroeger waren die ovens houtgestookt, nu zijn er ook prima versies op electriciteit. Roberto kocht een topmodel met power tot 400 graden.

We kiezen voor de 'Classico Ba Le'. Het Belgische stokbrood is gevuld met gesliced varkensgebraad, plakjes cha lua (Vietnamese samsonworst), koriander, piment, mayo en geraspte in azijn opgelegde wortelen, knolrapen en komkommers. 1 + 1 = 3. Het is de convergentie van Aziatische en Europese smaken die een unieke sandwich oplevert. Het krokante stokbrood, de twee vleestexturen door elkaar, het vette van de mayonaise, het zure van de opgelegde groenten, het pikante van het piment en daaroverheen de unieke smaak van verse koriander. Het is een waarachtige smaakbom. Het bestaat dus nog: lekker lunchen voor geen geld.