Op maandag 13 november maakte de culinaire gids Gault&Millau zijn laureaten voor 2018 bekend.

• Chef van het jaar: Eric Fernez, restaurant d’Eugénie à Emilie - Baudour
• Jonge Chef van het jaar, Vlaanderen: Jo Grootaers, Altermezzo - Tongeren
• Jonge Chef van het jaar, Wallonië: Ludovic Vanackere, Atelier de Bossimé - Loyers
• Jonge Chef van het jaar, Brussel: Kenzo Nakata, Gramm - Brussel
• Nieuwkomer van het jaar: Chambre Séparée (Kobe Desramaults) - Gent
• Gastro–Bistro van het jaar: Bruut - Brugge
• Brasserie van het jaar: Brabohoeve - Schilde
• Beste Wijnkaart: Terminus- Watou
• Sommelier van het jaar: Gianluca Di Taranto, The Jane – Antwerpen
• Ambachtsman van het Jaar: Johan Segers, 't Fornuis - Antwerpen
• Bierkaart van het jaar: Edison - Koksijde
• Dessert van het jaar: L'Eau Vive - Arbre
• Gastvrouw van het jaar: Valérie Meyers, restaurant Philippe Meyers - Braine-l'Alleud
• Terras van het jaar: Fou d'Ô - Gent
• Aziaat van het jaar: Dokkoon KAPUEAK, Bo Raan – Knokke
• Italiaan van het jaar: Felice Miluzzi, Rossi – Leuven
• Trofee Prijs/Plezier, Vlaanderen: Siphon – Damme
• Trofee Prijs/Plezier, Brussel: Le 203 – Sint-Gillis
• Trofee Prijs/Plezier,Wallonië: Le Baragoû – Marche-en-Famenne
• Ontdekking van het jaar, Vlaanderen: De Stadt van Luijck - Sint-Truiden
• Ontdekking van het jaar, Wallonië: L' Horizon – Chaumont-Gistoux
• Ontdekking van het jaar, Brussel: Le Transvaal
• Beste Groenterestaurant, Vlaanderen: Hofke van Bazel, Bazel
• Beste Groenterestaurant, Wallonië: Ô de vie – Juprelle
• Beste Groenterestaurant, Brussel: Bouchéry – Ukkel
• Pop of the Year, Vlaanderen: Bar Palmier – Antwerpen
• Pop of the Year, Wallonië: Pépite – Cave à manger – Namen
• Pop of the Year, Brussel: Nona – Brussel
• Speciale erkenning: Peter en Lieve Goossens, voor 30 jaar Hof van Cleve & 15 jaar aan de top in Gault&Millau.

Het duurt niet lang om onze poké bowls op tafel te krijgen, want in se moet je enkel nog de juiste ingrediënten bij elkaar gooien. In ons geval zijn dat gebakken kip, ananas, rode bonen, kerstomaatjes, maïs, wortel, gember, koriander, sla en currydressing in de ene bowl (€12), en rauwe tonijn, mango, edamameboontjes, wakame, rodekool, wortel, gember, sushirijst en srirachadressing in de andere bowl (€ 15).

We beginnen met een smakelijk maatje, met frisse selder, appel, rode biet en groene kruiden. Nice! Ook de daaropvolgende bouchotmosseltjes - nog zo'n classic, ja - happen snel weg. De saffraanboter is subtiel, maar geeft wel een verfijnde toets. Het hoofdgerecht doet evenzeer Frans aan, met een ongelooflijk mals stukje duif uit Anjou. De parelgortrisotto past er wonderwel bij, net als de gelakte aubergine, het jonge worteltje en de jus. Dan weet je weer waarom deze producten al járen geserveerd en gewaardeerd worden

Op de kaart staan klassiekers als paling in 't groen en stevige vleesgerechten zoals varken van kop tot teen of ribeye ui Piemonte.

De spaghetti (een bavegarian voor mij en een Kenny the phoenix voor mijn vriend) werd geleverd in een stevig plastic potje met de bijhorende kaas apart verpakt.

En het mag gezegd: de spaghetti was heerlijk: de pasta was niet te plat gekookt en de saus was heel erg smakelijk. Ik genoot van de vegetarische balletjes (geleverd door Greenway). Bij de levering hoorden ook twee grote bavetten, kwestie van niet al smikkelend onze kleren te bevuilen.

De Faculty Club is niet meer, lang leve de Cum Laude.

Ik was alleszins benieuwd naar wat het nieuwe concept te bieden zou hebben. En op dat vlak bleef ik eerlijk gezegd toch wat op mijn honger zitten. De verschillende gangen waren wel lekker, maar geen enkel gerecht dat er voor mij echt uitsprong.

Al vond ik het bijzonder gedurfd dat als één van de gangen kalfstong geserveerd werd, een klassiek gerecht dat wat in de vergetelheid geraakt is. Ook de pikante mosseltjes waren lekker.

Een diner bij het Land aan de Overkant moet je delen met vrienden, dan smaken deze culinaire hoogstandjes het beste. Ook ditmaal had de chefkok het onderste uit de kast gehaald. Het ene oog- en tongstrelende gerecht na het andere passeerde aan onze tafel. Enkel tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht duurde de wachttijd wat te lang.

Voor een romantische tête-à-tête bij kaarslicht of een Instagramwaardige picture perfect maaltijd hoef je hier niet te komen, voor een snelle en lekkere Libanese hap dan weer wel.

Op gebied van prijs-kwaliteitverhouding verdient dit restaurant het om bomvol te zitten, wat de sfeer ook enorm ten goede zou komen.

Nu begrijp ik waarom die Instagram & co posts waarvan sprake steeds met enthousiasme over Taste rapporteerden. Ik sluit me wat het eten betreft absoluut bij deze enthousiastelingen aan, alleen vind ik als nogal introverte persoon de chef en de gastvrouw net iets té aanwezig.