Bij het hoofdgerecht kan je steeds kiezen uit de klassieke kreeft gegrild op houtvuur of een wisselend hoofdgerecht. Dit was deze keer houtduif en daar ging ook onze keuze naar uit. Op het bord kwam naast de duif ook nog een lekkere rösti van winerkooltjes, butternut, rode biet en jus van Muscat. Dit gerecht was een schot in de roos en was samen met de reefilet de ster van de avond!

Tapa na tapa verrast in positieve zin: telkens lekker, werelds en dus onze complimenten voor de chef.

Wat een plezierige plek - en dan spreek ik nog niet over het verhoogde terras met zicht op de sportieve Watersportbaan!

Ik heb voor een klassieker gekozen: mixed grill (€ 21), met kip -en lamsbrochette, lamskotelet, köfte (lamsburger) en adana (lamsgehakt), uitstekend bereid en mooi gepresenteerd op een lei met koude en warme groenten, aardappel en rijst.

De keuken is hier echt wel in orde. Het interieur kan nog wat werk .

De ‘caesar salad’ van Mie Vie bestaat uit ‘vegan chick pieces’, romeinse sla, preikiemen, pijpajuin, tomaat, dressing, geroosterde pittenmix en edelgist. Zoveel aanpassingen aan de klassieke versie dat de vraag rijst of je dit überhaupt nog een caesar salad mag noemen. Enkel de romeinse sla blijft namelijk over.

De kapitein wil echter niet muggenziften, en vooral niet omdat de salade zeer smakelijk blijkt te zijn. Krokante sla, een lekkere dressing waarin de aangename smaak van tahine te ontwaren valt, een absoluut heerlijke pittenmix en preikiemen die voor een pittige toets zorgen. En de ‘vegan chick pieces’? Die blijken gemaakt te zijn op basis van soja en moeten - geloof het of niet - nauwelijks onderdoen voor een stukje gebakken kipfilet.

Met ENTR kreeg het multiculturele ontmoetingscentrum De Centrale nu ook een volwaardig restaurant voor het grote publiek. De architect van dienst verbouwde de oude garage aan de overkant tot een hippe plek waar de diversiteit je om de oren vliegt.

Dat Petrus eerlijke dagelijkse kost serveert is na een test geen leugen gebleken. Het is zelfs lekkere dagelijkse kost.

De stoverij van Petrus zou Captain Critic alvast elke dag op zijn bord willen zien.

Voor mij staat al dente spirelli met een saus gebaseerd op de klassieke witloofrolletjes in ham, een 100% Belgische versie dus. Het enige wat mij een beetje stoort is de grote hoeveelheid gedroogde kruiden als afwerking, dat zou ik thuis zelf niet durven. Wanneer ik alles onder elkaar meng, moet ik echter toegeven dat de kruiden (oregano en zo) niet overheersen.

Nu snap ik waarom de Boxy-broers (twee bekende West-Vlaamse topchefs, red.) zulke fans zijn: de varkenswangen smelten in de mond, de paling ziet er verdomd verrukkelijk uit. Opnieuw springt het stemmige vintageservies in het oog! Trouwens ook mijn felicitaties voor het oprecht sympathieke personeel, inclusief gastvrouw Nele.

Gent zal Mémé Gusta ongetwijfeld in de armen sluiten!

We aten vers, veel en redelijk lekker voor weinig geld, maar van de bediening en het kader gingen we niet spontaan Bollywooddansen.

Op de kaart staan overwegend brasserieklassiekers, maar ook vegetarische gerechten.

Al bij al hebben we degelijk gegeten voor een redelijk bedrag.

De keuze aan pizza’s is dan weer wél de moeite, waarbij de pizza Luca de aandacht trekt: tomaat, mozzarella, mortadella.

Eenvoudig zoals een goeie pizza behoort te zijn, met daarbij een glas rode huiswijn. Die huiswijn blijkt best van een behoorlijke kwaliteit te zijn, een wijn met enig karakter zelfs.