Kregen een eerste ster:

• Eed, Leuven – Philippe Heylen
• Les Jardins d’Anais,  Groot-Hertogdom Luxemburg
• Nathan, Antwerpen – Nathan Van Echelpoel
• La Plage d’Amée, Jambes – Julien Wauthier
• Francq, Antwerpen – Tim Meuleneire
• La Ligne Rouge, Plancenoit – Benjamin Laborie
• Little Paris, Waterloo – Arold Bourgeois

Kregen een tweede ster:

• Ma Langue sourit, Oetrange, Groot-Hertogdom – Cyril Molard
• La Table de Maxime, Our – Maxime Collard
• La Paix, Anderlecht – David Martin

• Chef van het jaar: David Martin (La Paix in Anderlecht)
• Gastheer van het Jaar: Fabrice D’Hulster (Sea Grill in Brussel)
• Italiaanse Chef van het Jaar: François Piscitello (La Villa des Bégards in Embourg)
• Aziaat van het Jaar: Bún (Antwerpen)
• Terras van het Jaar: Bachtekerke (Bachte-Maria-Leerne) 
• Sommelier van het Jaar: Yanick Dehandschutter (Sir Kwinten in Lennik)
• Dessert van het Jaar: Martijn Defauw (Rebelle in Marke)
• Brasserie van het Jaar: Brasserie Julie (Sint-Martens-Bodegem)
• Gastro-bistro van het Jaar: Veranda (Antwerpen)
• Groentenchef van het Jaar: Nicolas Decloedt (humus x hortense in Brussel)
• Wijnkaart van het Jaar: Au Gré du Vent (Seneffe)
• Bierkaart van het Jaar: De Gebrande Winning (Sint-Truiden)
• Prijs & Plezierverhouding van het Jaar: Le 54 (Tongeren), Le Tournant (Brussel) en Attablez-Vous (Namen)
• Nieuwkomer van het jaar: Souvenir, met een score van 15,5/20 (Gent)

Ja, De Gouden Klok is een uiterst klassiek restaurant. Hipsters, scumbro’s en andere types van kwade wil zouden het misschien wat lacherig oubollig durven noemen, maar dan dwalen zij. Ja, ook Captain Critic houdt van restaurants die mee zijn met de laatste trends en chefs die zichzelf en hun zaak met de regelmaat van de klok heruitvinden, maar het één hoeft het andere niet uit te sluiten. Niets zo erg als eenheidsworst. De kapitein vindt het fantastisch dat er nog restaurants als De Gouden Klok bestaan, met een vakman in de keuken die al meer dan 30 jaar dezelfde gerechten bereidt en die gedurende al die tijd geperfectioneerd heeft.

"We zijn hier nu al een paar keer geweest en telkens zijn we hier met een fijn gevoel van tafel gegaan, maar nu was het toch echt fantastisch! Marcello en zijn gouden keukenteam hebben ons nu echt omver geblazen! De ster die ze eind vorig jaar eindelijk gekregen hebben, is dubbel en dik verdiend!"

"Ik heb intussen al enkele keren zelf kippenvel gekregen. Van de cuissons bijvoorbeeld: haast wiskundig precies, op de dunne lijn tussen nog rauw en net gaar. Zoals in de filet van goudbrasem, met daarnaast een tartaar ervan in een open ravioli van koolrabi. Of in de makreel op het vel met venkel, en in de duif met schorseneer. Opmerkelijk: nooit ligt er één ingrediënt te veel op het bord, nooit verstoort één artificieel trucje deze delicate, natuurlijke, haast vetloze keuken."

Ook al staan er nog een klein aantal andere dingen op de kaart, waar het bij Paul’s Boutique allemaal om draait, zijn uiteraard de burgers. En dat zijn er in totaal maar liefst 37 (!) verschillende; beef, kip, vis en veggie opgeteld.

Maar na negen jaar sluit Table d’Amis de deuren, net zoals Gastrobar Gust, de eetbar die Beudaert en Delbeke in 2015 openden op de eerste verdieping van de Oude Dekenij, toen ze hun sterrenrestaurant verhuisden naar een groter pand. In augustus worden de laatste tafels gedekt, in september openen ze op dezelfde plek een nieuw restaurant: beudaert. Een wit blad.

De nieuwe zaak kreeg de toepasselijke naam 'Den Overkant' mee en beschikt over een oer-Vlaams interieur met oude caféstoelen, kandelaars en een terras met weids uitzicht over de velden.

"Het is een pand met een ziel en daar hou ik van. Op 21 juni, niet toevallig de start van de zomer, beginnen we er een pop-uprestaurant. Het gaat om een woonhuis en het veranderen van de functie van de woning neemt even tijd in beslag, waardoor we er niet zomaar een restaurant kunnen openen”, legt Frederick uit. "Een pop-up kan in afwachting wel." Dhooge zal er enkel werken met een barbecue. “Koken zonder tralala dus, heerlijk! ’t Huis van Lede was niet goedkoop, waardoor een wielertoerist er nooit eventjes binnen stapte. Dat moet hier wel kunnen. Ik wil mensen samenbrengen en een leuk moment laten beleven. De prijzen zullen daarom democratisch blijven en op zondagnamiddag zal men hier ook gewoon iets kunnen drinken."

Brasserie Boulevard behoort tot de categorie van de ‘betere brasserie’, zoals je misschien wel kan verwachten in Sint-Martens-Latem (denk in hetzelfde genre bv. ook aan Brasserie Latem, even verder op dezelfde Kortrijksesteenweg). Duurder dan een gewone brasserie, maar de kwaliteit ligt er doorgaans dan ook een stuk hoger. De combinatie van lekkere klassiekers met een vriendelijke bediening maakt van Brasserie Boulevard een adres waar de kapitein zich nog wel ’s zal laten zien

Kort keer ik nog eens terug naar ons etentje in februari.  Daar zijn we ons etentje begonnen op Peruaanse wijze.  In het glas kwam een cocktail op basis van duindoornbes, citrus en pisco.  En dit was een goede match met de ceviche van zeebaars, avocado en een crème van chili.  Met deze perfecte combo was de toon al direct gezet en deze lijn werd doorgetrokken naar de tapas.  Waarbij de 2 tapas met wagyu, de langoustine, de onglet en het 'bos dessert' mijn favorieten van de avond waren.  En als je in Cuines, 33 bent en je twijfelt tussen het dessert en de kaas, dan moet je ze maar allebei nemen want de kaas met een heel arsenaal aan chutneys zijn een niet te versmaden afsluiter van zo'n culinaire avond!

‘Langoustine - wortel - citrus - dropkruid’ is de heerlijke derde gang. Een prachtige langoustine met een smakelijke jus wordt vergezeld van structuren van wortel en - meer verrassend - sinaasappel- en pompelmoespartjes. Frisse, natuurlijke smaken opnieuw, en een aanlokkelijk gekleurd geheel op het bord.

Alessio Saie en Tom Robyns geloven zo sterk in hun horecaconcept dat ze enkele weken geleden de sprong hebben gewaagd: in de Grotestraat in Genk is hun restaurant Cuinesse open gegaan. Er wordt streetfood en fondue geserveerd. "Een concept dat in de wijde omgeving nog niet bestaat", zeggen de zaakvoerders.

Op de kaart staan verschillende tapas, pimped hotdogs, ribbetjes, slaatjes,… maar ook fondue. Zowel vlees als vis, Chinese fondue, kaasfondue of als dessert een fondue van chocolade of caramel…

Dat humor en gastronomie dus blijkbaar wél samengaan, bewijst Cochon De Luxe met verve. Het menu is origineel, somptueus, verrassend, grappig en vooral: heerlijk. Op termijn zou het jonge team gerust een voet kunnen zetten naast vergelijkbare intieme zaken als Publiek en Oak. Benieuwd wat de toekomst brengt …

Wat een talent is die Vilhjalmur toch: hij geeft een banale knol zo veel lagen van smaak en aroma dat het even lijkt alsof ik een gerijpte biefstuk aan het eten ben.

Daarna bestellen we nog drie hoofdgerechten en een bijgerecht, die samen op tafel komen. De Massaman Kai is een milde curry van hoevekip met kokosmelk, pinda’s, aardappelen en laurier. Het is een fantastisch gerecht, met een zeer precieze smaakbalans tussen pikant en aangenaam pittig in. De grote stukken malse kip en aardappelen geven het gerecht een gezellig home made gevoel. Daarna volgt de Laab Kai, één van de meest beroemde gerechten uit Thailand. Vaak bereid met kippengehakt, maar hier gebruiken ze met het mes gehakt mager –en daardoor ook droog- kippenvlees. Een beetje spijtig, ik mis het smeuïge mondgevoel van gehakt. Het gerecht is verder een tikje te zilt naar mijn smaak, maar dat is persoonlijk. De Veggie Phad Thai is dan weer bang on: de gebakken noedels met tofu zijn perfect afgewerkt met een frisse dressing die mooi op smaak is.

Het hoofdgerecht is Gentse stoverij, gemaakt met (hoe kan het ook anders) Augustijnbier. Een bord met hetzelfde gemengd slaatje als bij het voorgerecht gaat vergezeld van een kom frieten met mayonaise en een reusachtige kom stoverij die er weliswaar wat onverzorgd (de randen van de kom hangen vol saus), maar tegelijkertijd enorm smakelijk uitziet, contradictorisch maar waar. De stoverij is geslaagd: de saus is smaakvol en de stukken vlees (het zijn er wel een achttal) zijn zo zacht dat je ze met een vork uiteen kan trekken. Stoverij zoals het hoort dus.